هاتف امروز: جهان علمی امروزی؛ نظریه‌ی تکامل انسان، بقای اصلاح و فرآیند انتخاب طبیعی را پذیرفته است. اما آنچه هیچ کس نمی‌تواند موافق باشد. این سوال مطرح است که آیا ما هنوز به عنوان یک گونه در حال تکامل هستیم یا خیر.
یک اقتصاد دان دانشگاه هاروارد معتقد است که ما – هرچند آهسته‌تر از گذشته – ولی در حال تکامل هستیم و یافته‌های او نگاه جالبی است به اینکه چگونه بدن ما به تغییر یافتن خود ادامه می‌دهد.
جاناتان بیچامپ از دانشگاه هاروارد داده‌های مربوط به ۲۰،۰۰۰ نفر از افرادی که فقط یک نسل از آنها در ایالات متحده زندگی کرده‌اند، را بررسی کرده است. وی همچنین موفقیت تولید مثلی در طول زندگی (rLRS) یعنی انتقال ژنها از والدین به فرزندان و از آنها نیز به فرزندانشان را مورد توجه قرار داده است. تمامی کسانی که در این مطالعه شرکت داشته‌اند بین سالهای ۱۹۳۱ تا ۱۹۵۳ به دنیا آمده‌اند و سن حضانت فرزند برای آنها در زمان انجام مطالعه بوده است. بیچامپ وزن فرزندان این افراد را اندازه گیری کرد و همچنین صفات دیگر مرتبط با ژنتیک، از جمله شاخص توده بدن (BMI) ، اسکیزوفرنی، سن قاعدگی و سطح تحصیلات را یادداشت کرد.
دو دسته اطلاعات اصلی وجود دارد: افراد دارای سطح تحصیلات بالاتر ، rLRS پایین‌تری دارند – به این معنی که آنها به طور متوسط تعداد فرزندان کمتری دارند –و یک چشم انداز مثبت جزئی در سنی که در آنها قاعدگی آغاز شده وجود دارد (اگر چه شواهد دیگر می‌گوید که این مورد در حال کاهش یافتن است).
پیچامپ دراین مقاله نوشته است که نتایج من شواهد دیگری را فراهم می‌کند که انسان‌ها هنوز در حال تکامل هستند – هرچند به کندی، به علت فاکتورهای محیطی و فرهنگی، به خصوص در مقایسه با تغییرات سریع که در طول نسل‌های گذشته اتفاق افتاده است. به عبارت دیگر، می‌توان گفت به طورکلی انسان‌ها در حال تکامل به سمت تحصیلات کمتر هستند از آنجایی که تعداد کمتری از انسان‌های دارای تحصیلات ژنهای خود را انتقال داده‌اند.
محدودیت‌هایی برای این پژوهش وجود دارد، همانگونه که این متخصص اذعان می‌کند. برای این نوع مطالعه این میزان اندازه نمونه کم است و فقط یک نسل را پوشش داده است و این بررسی کسانی را که ممکن است قبل از مرگ، کودکانی داشته باشند را به حساب نیاورده است. اومی‌گوید حتی اگر تکامل به آرامی در حال وقوع است، عوامل دیگری ممکن است آن را اصلاح کنند.
دسته دیگری از شواهد مفید در یک پازل بسیار پیچیده قرار می‌گیرد. شاید طبیعت به آرامی خزانه ژنی کسانی که تحصیلات بیشتری را می‌گذرانند را کاهش می‌دهد. در هر صورت، شما تحت فشار برای پیدا کردن یک اجماع نظر در جای دیگر برای این ایده که انسان‌ها هنوز هم در حال تکامل هستند، م‌باشید.
از یک طرف، به عنوان انسان معاصر ما به اندازه کافی برای کنترل محیط زیست مان در درجه بالا پیشرفته شده‌ایم؛ به این معنی که مشکلات مانند بیماری، نداشتن سرپناه ، و یا یک کمبود مواد غذایی – که ضعیف‌ترین افراد درخزانه ژنی را ازبین می‌برده است، به اندازه‌ای که در گذشته موثر بوده‌اند، موثر و بانفوذ نیستند. از سوی دیگر، شیوه زندگی مدرن با سرعتی بیشتراز همیشه در حال تغییر است و شواهدی وجود دارد که انسان‌ها نیز با آن تغییر می‌کنند- با ظهور اینترنت و تلفن همراه، و غیره پریشان‌تر شده‌اند.
بسیاری از دانشمندان ، از جمله بیچامپ، تمایز بیشتری بین تکامل فرهنگی – بدین معنا که ، برای مثال، بیشتر ما زمان بیشتری را صرف نشستن روی نیمکت کرده‌ایم تا نشستن در مزرعه – و تکامل بیولوژیکی (که تغییرات قابل توجهی در بدن ومغز ما می‌باشد، ایجاد کرده است.)
واقعیت این است که جهش ژنتیکی ، رانش ژنتیکی ( حرکت واریانت‌های ژنی در یک جمعیت)، و شارش ژنی ( مهاجرت ژن بین جمعیت) می‌تواند تغییرات تکاملی و همچنین انتخاب طبیعی را به پیش ببرد که این مساله را پیچیده‌تر نیز می‌کند. بر اساس برخی تعاریف، تکامل نمی‌تواند تا زمانیکه یک گونه منقرض نشده باشد، متوقف شود. بنابراین در وهله اول بستگی دارد که شما معنای تکامل را بپذیرید.
این مساله نقطه نظری است که دیوید آتنبورگ از زیست‌شناسان در گذشته آن رابیان کرده است. او در گفتگو با Radio Times در سال ۲۰۱۳ گفت ما در حال متوقف کردن تکامل هستیم . چون اگر انتخاب طبیعی داروین را به عنوان مکانیزم اصلی تکامل بپذیریم ،ممکن است عوامل دیگری وجود داشته باشد ولی اگر ما این عوامل را بپذیریم ، انتخاب طبیعی را متوقف کرده‌ایم.
ولی آتنبورگ نتیجه گرفت که در انواع دیگر از زمینه‌های تکاملی، انسان‌ها پیشرفت‌های قابل توجهی را ایجاد کرده‌اند. روند تکاملی ما اکنون فرهنگی است. انسان‌ها یک میراث فرهنگی بزرگ مانند آنچه در میراث ژنتیکی وفیزیکی هست، دارند. او اضافه کرد که ما می‌توانیم یک دانش کامپیوتر و یا تلویزیون، الکترونیک، هواپیما به ارث ببریم .هر نسل تمام کتاب‌ها‌یی که این موارد را ذکر کرده است را می‌گیرد؛ بنابراین تکامل فرهنگی ما با سرعت فوق العاده زیادی در حال پیشرفت است. این مطالعه در PNAS منتشر شده است.
