مقاله جدیدی که در زمینه اختر-زیست شناسی منتشر شده جدیدترین اکتشافات درباره سیارات فراخورشیدی را مورد استفاده قرار داده تا احتمال وجود سایر تمدن‌های پیشرفته تکنولوژیک را تخمین بزند. بدبینانه‌ترین نظر نویسندگان این است که اگر شانس موجود بودن یک تمدن پیشرفته در یک سیاره، کمتر از ۱ به ۱۰ میلیارد تریلیون باشد، بشریت منحصر به فرد است.
عدد ۱ به ۱۰ میلیارد تریلیون فوق العاده کوچک است. آدام فرانک، نویسنده ارشد این مطالعه در سخنانش گفت: «برای من، این نشان می‌دهد که دیگر گونه‌های هوشمند و تولیدکننده‌ی فن‌آوری به احتمال بسیار زیاد پیش از ما تکامل یافته‌اند.»
« به این شکل فکر کنید. اگر شما قبل از نتیجه گیریِ ما، تصوری از وجود یک تمدن تکامل یافته در یک سیاره قابل سکونت با احتمال یک در یک تریلیون داشته باشید، شما یک فرد بدبین شناخته خواهید شد. اما حتی همین حدس، یک شانس در یک تریلیون؛ نشان می‌دهد که آنچه در اینجا بر روی زمین بر بشریت رخ داده است در واقع حدود ۱۰ میلیارد بار دیگر نیز در طول تاریخ کیهانی (با توجه به تعداد برآورد شده از ستاره‌ها و سیارات در کیهان) اتفاق افتاده است.»
این احتمال اولین بار از معادله معروف “دریک” ایجاد شد؛ برهان احتمالاتی که به کم یا زیاد بودن احتمالِ هوشمندی حیات می‌پردازد. معادله دریک از هفت پارامتر احتمالی برای به دست آوردن تخمینی از تعداد تمدن‌های موجود در کهکشان راه شیری استفاده می‌کند. البته هدف از آن هرگز ارائه تعداد دقیق این تمدن‌ها نبوده بلکه هدف، برانگیختن بحث در مورد حیاتِ بیگانه است.
در این مقاله، فرانک و همکارش وودراف سولیوان به طرز قابل توجهی معادله را ساده کرده‌اند. تعداد تمدن‌های پیشرفته برابر است با تعداد سیاره‌های قابل سکونت در حجم معینی از کیهان، ضرب‌‌در احتمال برخاستن یک گونه (از موجودات) تکنولوژیک در یکی از این سیارات.
مسلماً «احتمال» حالت حدس و گمانی دارد، اما تعدادی از افراد از طریق این تصور و انتظار که انسان در کیهان تنهاست، حد و مرز بدبینانه ترین دیدگاه را در این زمینه مشخص کرده‌اند.
فرانک می‌گوید: «از یک چشم انداز بنیادی، سوال این است که آیا هرگز حیات در جایی در زمان گذشته اتفاق افتاده است؟ نتیجه مطالعه ما این است که برای اولین بار است که کسی توانسته به این سوال پاسخی تجربی بدهد و به طرز حیرت آوری پاسخ این است که احتمالا این فضا – زمان، تنها فضا - زمانی نیست که در آن تمدن پیشرفته‌ای تکامل یافته است.»
