آذر اندامی، باکتری‌شناس نامدار و از پژوهشگران انستیتو پاستور و سازنده واکسن وبا در ایران می باشد.
دکتر آذر اندامی، خدماتی ماندگار در تاریخ بهداشت و انستیتو پاستور ایران بر جای گذاشته است. درسال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۵ خورشیدی بیماری شبه‌وبای التور در ایران و بسیاری دیگر از کشورها فراگیر شد. التور به عنوان یک بیماری حاد اسهالی، عامل آن میکروب وبا است. در آن شرایط هولناک تنها راه پیشگیری، تزریق واکسن وبا پیش از دچار شدن به بیماری بود و در آن زمان تنها مرکز تهیه واکسن در ایران انستیتو پاستور بود که تمام امکانات آن در اختیار آزمایشگاه میکروب‌شناسی قرار گرفت و کارکنان مرکز با ریاست آذر اندامی آغاز به کار کردند. سرانجام وی توانست واکسن «وبای التور» را بسازد و از بروز رویدادهای هولناک و دردآور جلوگیری کند و جان هزاران تَن را در ایران و دیگر کشورهای همسایه نجات دهد. این واکسن به کشورهای همسایه هم فرستاده شد و افتخاری بود که برای کوشش‌های شبانه‌روزی این پزشک وارسته به ایران رسید.
به دلیل خدمات بی‌مانند این بانوی پژوهشگر، وی به معاونت بخش میکروب‌شناسی و سپس به ریاست بخش وبا و دیفتری رسید و به پاس کارها و تلاش شبانه‌روزی‌اش، نشان علمی به او اعطا شد. هم‌اکنون بخش واکسن‌های باکتریال انستیتو پاستور ایران، به نام دکتر آذر اندامی است. پس از درگذشت این بانوی پژوهشگر، دخترش آذرمیدخت با کوشش و تلاش فراوان توانست نام مادرش را به انجمن بین‌المللی نجوم برای ثبت در سیاره زهره پیشنهاد کند و این انجمن نیز به پاس کارهای علمی اندامی آن را پذیرفت و وی نخستین زن ایرانی بود که نامش برای همیشه بر سیاره زهره ثبت شد. بدین ترتیب به دلیل خدمات بی‌مانند و پژوهش‌های علمی و انسانی این بانوی نامی ایرانی در سال ۱۹۹۲ میلادی اتحادیه بین‌المللی ستاره‌شناسی (IAU) حفره‌ای به قطر ۳۰ کیلومتر در طول جغرافیایی ۲۶ درجه و ۵۵ دقیقه و عرض جغرافیایی ۱۷ درجه و ۴۵ دقیقه با قله‌ای مرکزی را در جنوب سیاره زهره به نام آذر اندامی نامگذاری کرد. همچنین با تصویب شورای شهر رشت، یک خیابان سی و دو متری به نام این بانوی فرهیخته آراسته شده است.
آذر اندامی در سال ۱۳۰۵ در محله ساغریسازان رشت زاده شد. او فرزند چهارم و تنها دختر خانواده بود. مقطع ابتدایی را در دبستان بانوان رشت با یک سال جهش تحصیلی به پایان برد. پس از گرفتن مدرک پایان سال نهم تحصیلات عمومی (مدرک سیکل) از دبیرستان فروغ (۱۷ شهریور) رشت، پدرش با اینکه فردی روشنفکر بود از ادامه تحصیل او جلوگیری کرد و وی را به دانشسرای مقدماتی رشت فرستاد.
در سال ۱۳۲۴ از دانشسرا فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۳۲۵ به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و آموزگار شد. در سال ۱۳۲۹ و در حین کار دیپلم طبیعی را با آزمون متفرقه دریافت کرد. در سال ۱۳۳۱ با شرکت در کنکور دانشگاه تهران در رشته پزشکی این دانشگاه پذیرفته شد. در سال ۱۳۳۷ موفق به دریافت گواهینامه دکترای پزشکی شد و دوره تخصصی زنان و زایمان را گذراند. پس از پایان دوره تخصصی به وزارت بهداری آن زمان منتقل شد و سرانجام به کار در انستیتو پاستور پرداخت. پس از گذشت مدتی، با بهره‌گیری از بورس انستیتو پاستور، به پاریس سفر کرد و در سال ۱۳۴۶ گواهینامه میکروب‌شناسی را دریافت کرد. ایشان پس از کسب گواهینامه میکروب‌شناسی به ایران بازگشت و دوره تخصصی آزمایشگاه بالینی را در دانشگاه تهران گذراند. اندامی در ۱۳۵۷خورشیدی بازنشسته و پس از بازنشستگی مسوول آزمایشگاه بیمارستان باهر شد و همچنین مدتی نیز در مطب همسر خود به مداوای بیماران زنان و زایمان پرداخت. در همین سال‌ها بود که کم‌کم متوجه وجود تومور مغزی در وجودشان شد. بیماری تا آن جا پیشرفت کرده بود که بانو آذر اندامی یک روز در مطب، هنگام معاینه یک بیمار تعادل خود را از دست داده و به زمین افتاد. سرانجام این پژوهشگر تاثیرگذار و تلاشگر در ۲۸ امردادماه ۱۳۶۳ خورشیدی به دلیل آمبولی ریه ناشی از تومور مغزی جان خود را از دست داد و نامش برای همیشه در تاریخ ایران و برای همیشه بر سیاره زهره جاویدان ماند. آرامگاه وی در قطعه ۱۸ ردیف ۳۶ شماره ۶ در بهشت زهرا تهران است و بر سنگ آن نوشته شد:
راهش در این سرا دانش و مهر و نیکی
جایش در آن سرا فردوس برین جاودانه
