به گزارش هاتف امروز؛ رییس نخستین همایش ملی سواد رسانهای و مسئولیت اجتماعی، بالاترین سطح سواد رسانهای را خلق پارادایم جدید عنوان کرد و گفت: سرمایهگذاری کشورها برای ارتقای سواد رسانهای با هدف ارتقای سرمایه ناخالص ملی انجام می شود.
سید مرتضی موسویان در گفتوگو با ایتنا، خاطرنشان کرد: کشورها روی بحث سواد رسانهای با این هدف سرمایهگذاری میکنند که از طریق ارتقای سواد رسانهای به ارتقای درآمد سرمایه ناخالص ملی خود دست یابند.
وی با ذکر مثالی ادامه داد: بعنوان مثال، نروژ کشوری با جمعیت هفت و نیم میلیون نفری یعنی یک دهم جمعیت ایران و بدون داشتن ذخایر نفت، ۱۱.۵ برابر ایران درآمد ناخالص ملی در اختیار دارد و در حقیقت مردم این کشور هستند که این ثروت را رقم زدهاند.
رییس نخستین همایش ملی سواد رسانهای و مسئولیت اجتماعی در تعریف سواد رسانهای گفت: تعریف کلاسیک مختلفی از سواد رسانهای وجود دارد اما به هرحال در طول دوران تطور برای سواد اطلاعاتی، سواد فضای مجازی، سواد رسانهای تعاریف نزدیک به هم ارائه شده است.
وی تعریف سواد رسانهای در چند بخش عنوان کرد و ادامه داد: بخشی برای آنانی است که در آغاز راه یادگیری سواد رسانهای هستند تا بتوانند نیاز خود را از رسانه به هر شکلی برطرف کنند.
موسویان با بیان اینکه در تعریف سواد اطلاعاتی میگفتند فرد اطلاعات مورد نیاز خود را بدست بیاورد و از این اطلاعات برای ساختن چیزی و مطرح کردن زمینهای، بهره ببرد، اظهار داشت: مرحله بعد این است که فرد بتواند نقادی کند و در کنار دیگران، پارادیم و روندی را مورد نقد قرار دهد.
وی یکی از توانای مور نیاز افراد را نقد پارادایم موجود برشمرد و افزود: افراد نه تنها باید پارادایم موجود را نقد بلکه باید در زمینههای مختلف، پارادایم جدید خلق کنند و این مورد باید مورد توجه جدی قرار بگیرد که سواد رسانهای امری ملی و وابسته به ثروتی است که داریم خلق میکنیم و مفهومی است که از طریق عملیاتی از سواد رسانهای میتوان ارائه داد.
رییس همایش ملی سواد رسانهای و مسئولیت اجتماعی تصریح کرد: موارد دیگری از سواد رسانهای هم ذکر شده که یکی از اینها این است که خود فرد بتواند سازنده پیام باشد، پیام را تحلیل و بدرستی بازنشر کند و به اصول انتشار پیام توجه داشته باشد.
به گفته وی، دارا بودن توانایی درک بیشتر از یک پیام، آگهی و تبلیغات ارائه شده هم در تعریف سواد رسانهای میگنجد؛ اما در مجموع سواد رسانهای میتواند شناخت شاخصهایی مربوط به هر یک از زمینههای تحصصی باشد که به شناخت آن زمینه و مورد تحلیل قرار دادن این زمینه خاص کمک کند.